Forum członków i sympatyków Stowarzyszenia Szwadron Jazdy RP oddział Lublin

Kamil · Wysłany: Pią 0:06, 03 Mar 2006 Temat postu: Różne, warte przeczytania

Trzy spełnione marzenia

Nieskazitelnie czysty i świeżo wyprasowany mundur żołnierza polskiego z trzema krzyżami Virtuti Militari wisi na wieszaku zaczepionym na drzwiach stuletniej szafy.

Kamera błądzi po baretkach innych licznych odznaczeń bojowych – medale za odwagę i męstwo, Krzyż Walecznych. Czapka z generalskim otokiem. Biała koszula. Zbliżenie rąk starego człowieka. Wkłada mundur i zapina guziki. Pedantycznie wygładza fałdy materiału. Gdy wkłada czapkę, widzimy po raz pierwszy jego twarz. Człowiek w mundurze to 96-letni generał Michał Gutowski. „Miałem 10 lat gdy postanowiłem, że będę się starał w życiu spełnić trzy marzenia. Po pierwsze postanowiłem zostać reprezentantem Polski w jeździectwie, po drugie bardzo chciałem zostać ułanem, dowódcą szwadronu, po trzecie, myślałem – jak kiedyś będzie wojna o wolną Polskę, to zasłużę się i zdobędę Virtuti Militari.

Ułański szwadron na potężnych bojowych koniach wjeżdża stępa na dziedziniec walewickiego pałacu. Dowódca na czarnym ogierze. Wyprostowana sylwetka. Mundur przedwojennego rotmistrza. Widać jak leciutko poddaje się ruchom wierzchowca i jednocześnie panuje nad nim sposób doskonały. Generał Gutowski stoi na dziedzińcu pałacu w Walewicach i długo patrzy za znikającym szwadronem. Wieczór. Wygodny fotel. Szczupła, wysportowana sylwetka generała w eleganckim garniturze o angielskim kroju. Szpakowate włosy. Wydaje się, że jest o 25 lat młodszy, że ma najwyżej siedemdziesiątkę.

„Pierwszego kuca dostałem od ojca gdy miałem roczek. Wcześniej nauczyłem się jeździć niż chodzić. Mieszkaliśmy w majątku w Wielkopolsce. Pochodzę ze starej polskiej szlachty. Gdy miałem dziesięć lat, uciekłem wraz ze starszym o dwa lata bratem na wojnę bolszewicką. Był rok 1920....”

Ciąg dalszy opowieści Gutowskiego o swoim życiu. Świetna, trochę staromodna polszczyzna. Doskonała pamięć, wartka narracja. Obrazy ze szkoły kadetów w Poznaniu. Akademia Wojskowa w Grudziądzu. Wrzesień 1939 roku. Został dowódcą szwadronu. We wspaniałej, przegranej kampanii, w bitwie nad Bzurą ma swój – niewielki w skali całej batalii – sukces. Z rąk hitlerowców odbija na czele kilkudziesięciu jeźdźców pałac w Walewicach. Nawet nie wie, że schroniła się w nim jego żona z malutkim synkiem. Generał Kutrzeba wymienia go w rozkazie jako bohatera. Dywizja generała Maczka. Dowodzi szwadronem czołgów w Dywizji Kawalerii Pancernej. Bitwa o przyczółek normandzki. Bierze do niewoli niemieckiego generała. Pierwsze Virtuti Militari. Potem dwa następne. Trzy spełnione marzenia.

Film dokumentalny, 29 min, Polska, 2005
Autor: Leszek Ciechoński
Aktualizacja: wtorek, 11 października 2005 godz. 11:47

[link widoczny dla zalogowanych]

Znalezione przez Adka (ostatni raz coś dodaję za Ciebie Wink

)

aduś · Wysłany: Pią 0:10, 03 Mar 2006 Temat postu:

dzięki

niutka · Wysłany: Wto 23:56, 14 Mar 2006 Temat postu:

ja mam pytanie:> wszyscy pewnie dobrze pamiętają że na ścianie w siodlarni jest wypisany zielonymi literami fragment wiersza-piosenki Włodzimierza Ścisłowskiego:
" Zostały tylko ślady podków.
Ułański patrol w lesie znikł.
Drżą jeszcze wierzb gałęzie wiotkie.
Lecz jeźdźców nie odnajdzie nikt."
Ścisłowski poświęcił to swojemu ojcu ("rtm. Apolinaremu Ścisłowskiemu z 1. Pułku Ułanów Krechowieckich") ja znalazłam niestety tylko fragment tej piosenki, całości jakos nie mogę sie doszukać... jeśli ktoś ma ten tekst to bardzo proszę o jego zamieszczenie!!!!!:]:]

Edyta · Wysłany: Śro 12:32, 15 Mar 2006 Temat postu:

Dołanczam sie do Pauliny Smile

Kamil · Wysłany: Pią 0:44, 17 Mar 2006 Temat postu:

Gdzie jesteście, ułani,
I ten konik bułany,
I ten siwy, ten kary jak noc?
Gdzie taczanki pomknęły...
Szlakiem jakich kolein
Ruszył szwadron do boju się rwąc?

Zostały tylko ślady podków.
Po szable już nie sięgnie dłoń.
I tylko w piersi, tylko w środku
Jest żal, że już nie zarży koń.

Zostały tylko ślady podków.
Ułański patrol w lesie znikł.
Drżą jeszcze wierzb gałęzie wiotkie.
Lecz jeźdźców nie odnajdzie nikt.

Hej, hej ułani, malowane dzieci,
Oddaliście Polsce swą młodość i krew!
Dziewczyna za wami chyba nie poleci.
Rozpłynął się w chmurach wasz bojowy śpiew!

Zostały tylko ślady podków...

Jest to fragment tekstu piosenki Włodzimierza Ścisłowskiego, którą poświęcił swojemu Ojcu rtm. Apolinaremu Ścisłowskiemu z 1. Pułku Ułanów Krechowieckich, poległemu 22 września 1939 r. w walce z bolszewikami pod Sopoćkiniami. (Za rtm. Stanisławem Radomyskim z 16. Pułku Ułanów Wielkopolskich).

Tumult szarży już ucichł, iluż chłopców nie wróci
Tylko sztandar pokłonił się im
Koń samotny gdzieś pobiegł, krzyżyk stanął na grobie,
Wiatr wrześniowy rozgonił już dym.

Zostały tylko ślady podków…

Cały tekst:

Gdzie jesteście, ułani,
I ten konik bułany,
I ten siwy, ten kary jak noc?
Gdzie taczanki pomknęły...
Szlakiem jakich kolein
Ruszył szwadron do boju się rwąc?

Zostały tylko ślady podków.
Po szable już nie sięgnie dłoń.
I tylko w piersi, tylko w środku
Jest żal, że już nie zarży koń.

Zostały tylko ślady podków.
Ułański patrol w lesie znikł.
Drżą jeszcze wierzb gałęzie wiotkie.
Lecz jeźdźców nie odnajdzie nikt.

Hej, hej ułani, malowane dzieci,
Oddaliście Polsce swą młodość i krew!
Dziewczyna za wami chyba nie poleci.
Rozpłynął się w chmurach wasz bojowy śpiew!

Zostały tylko ślady podków
lecz gdzie są konie któż to wie
wśród wiejskich śladów i opłotków
brzmi echo trąbki jak we śnie

Zostały tylko ślady podków
gdzie leśnych duktów sypki piach
Zostały tylko ślady podków
i żywa pamięć o tych dniach

Tumult szarży już ucichł, iluż chłopców nie wróci
Tylko sztandar pokłonił się im
Koń samotny gdzieś pobiegł, krzyżyk stanął na grobie,
Wiatr wrześniowy rozgonił już dym.

Zostały tylko ślady podków
po szablę już nie siegnie nikt
i tylko w piersi, tylko w środku
jest żal że już nie zarży koń

Zostały tylko ślady podków.
Ułański patrol w lesie znikł.
Drżą jeszcze wierzb gałęzie wiotkie.
Lecz jeźdźców nie odnajdzie nikt.

Hej, hej ułani, malowane dzieci,
Oddaliście Polsce swą młodość i krew!
Dziewczyna za wami chyba nie poleci.
Rozpłynął się w chmurach wasz bojowy śpiew!

niutka · Wysłany: Pią 12:33, 17 Mar 2006 Temat postu:

eeej skąd masz tę ostatnią zwrotkę:>?? dzięki:*
czy to aby na bank cały tekst?:>

Kamil · Wysłany: Pią 14:38, 17 Mar 2006 Temat postu:

Jestem prawie pewien, że to nie cała Wink

Tak się zastanawiam skąd ją całą wysępić i już mam kilka pomysłów. Ale to potrwa nim sprawdzę. Na razie trzeba się cieszyć tym co jest. W sumie przydałaby sie jeszcze melodia, żeby śpiewać ją, a nie tylko znac tekst.

Znalazłem stronę Szwadronu Niepołomnice - kultywuje on tradycje 8 pułku ułanów księcia Józefa Poniatowskiego. Piękna stronka. Polecam lekturę.

PS. Nasza strona też mogłaby być na takim poziomie Wink

[link widoczny dla zalogowanych]

Strona Fundacji na rzecz tradycji Jazdy Polskiej. Kolejny interesujący link.

[link widoczny dla zalogowanych]

Strona Stowarzyszenia Miłośników Barwy i Tradycji 11 Pułku Ułanów Legionowych im. Edwarda Rydza Śmigłego

[link widoczny dla zalogowanych]

Na stronie jest kilka linków których nie chcę kopiować więc dam adres do nich.
[link widoczny dla zalogowanych]

Jacek Kasprzyk · Wysłany: Pią 23:43, 24 Mar 2006 Temat postu:

Bułany i deresze ,kasztany , siwki białe ,Brygada Kawalerii szła stępa opłotkami...

Kamil · Wysłany: Sob 0:55, 25 Mar 2006 Temat postu:

Mamy jeszcze założyć tu śpiewnik??? W sumie jest kilka piosenek które warto by szerzej rozpropagować. Hmmm... zrobię go Very Happy

niutka · Wysłany: Wto 12:25, 28 Mar 2006 Temat postu:

siedze w domu chora i spędzam czas bezproduktywnie więc mogę go spożytkować na pzrepisywanie piosenek:> poge ci kamil i dodam coś do śpiewnika:D Very Happy

Kamil

Adres strony roztoczańskiej konnej:

[link widoczny dla zalogowanych]

Oraz ich forum:

[link widoczny dla zalogowanych]

Kamil

O Hubalu:

[link widoczny dla zalogowanych]

Kamil

Harcerze i kawaleria w Tarnobrzegu:

[link widoczny dla zalogowanych]

niutka

strona roztoczańskiej to mi się akurat średniopodoba. dobra - wogóle mi się nie podoba ale za to prężne forum mają chyba:D

Kamil

Wiesz jak poczytałem to wolę już nasze drętwe. Strasznie tam bluzgaja i to tak naprawdę niewybrednie. Ułani jednak jakiś fason powinni trzymać.

Kamil

Ciekawy portal i w całości poświęconym temu co tygryski lubią najbardziej:

[link widoczny dla zalogowanych]

Kamil

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

Kamil

[link widoczny dla zalogowanych]

Kamil

BARWY W KAWALERII I ARTYLERII KONNEJ - RZECZ ŚWIĘTA:

[link widoczny dla zalogowanych]

Kamil

Strona JERZEGO URBANKIEWICZA

[link widoczny dla zalogowanych]

Kamil

Proste i treściwe - baza linków kawaleryjskich:

[link widoczny dla zalogowanych]

Kamil

Wojsko Polskie '39 struktury organizacyjne niskiego poziomu:

[link widoczny dla zalogowanych]

Kamil

Renowacja skóry: (przepis na ok 6 miesięcy pracy!)

[link widoczny dla zalogowanych]

I dodatek o garbowaniu:

[link widoczny dla zalogowanych]

Alex

do naszych siodeł jak znalazł Sad

bez kitu

Kamil

Przepis dawał gość żeby odnowić skórę którą np wykopaliśmy - ładownice, pas. Zreszta wpadłem na niego bo Adek szukał przepisu na swoj pas. Trochę fanatyczny jest ale ciekaw jestem co by było jakby go zastosowac tak naprawdę dokładnie. Jaki byłby końcowy efekt. Na nasze siodła wystarczy mydło i smarowidło a gdzie trzeba igła z nitką Wink

Kamil

[link widoczny dla zalogowanych]

Aż mnie ujęło za serce... Pozwolę sobie skopiować tekst:

Wydarzenie
2008-08-23
Doroczne Zjazdy Kawalerzystów II RP stanowią godną kontynuację przedwojennych grudziądzkich tradycji

W dniu 23 sierpnia 2008 r. Doradca Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Jacek Sasin odczytał list Prezydenta Lecha Kaczyńskiego do uczestników XX Jubileuszowego Zjazdu Kawalerzystów II RP w Grudziądzu.

Przekazujemy treść listu:

"Serdecznie pozdrawiam wszystkich uczestników Zjazdu Kawalerzystów II Rzeczypospolitej. Już po raz dwudziesty kawalerzyści i ich goście spotykają się w Grudziądzu, by dać wyraz swemu przywiązaniu i zamiłowaniu do jednej z najbardziej polskich tradycji wojskowych.

Doroczne zjazdy, organizowane przez Fundację na Rzecz Tradycji Jazdy Polskiej, stanowią zawsze znakomitą okazję do przypomnienia bogatych dziejów naszej kawalerii. Zajmuje ona bowiem nie tylko wyróżnione miejsce w historii polskiej wojskowości, ale także w dziejach ojczystej kultury i obyczaju. W kronikach i na kartach powieści, na płótnach obrazów i w pieśniach - jazda polska urasta do rangi symbolu, za którym kryje się poświęcenie dla Ojczyzny, gotowość do jej obrony, do walki o niepodległość i wolność. Od bitwy pod Cedynią, przez świetne zwycięstwa husarii, aż po czasy II Rzeczypospolitej jazda stanowiła swoisty obraz siły państwa, jego samodzielności i zdolności do decydowania o własnych losach. W dobie walki o niepodległość i bezpieczeństwo Polski w latach 1918-1920, a także w zmaganiach kampanii wrześniowej 1939 roku polscy kawalerzyści wykazali się wyjątkowym heroizmem i poświęceniem.

Te chlubne tradycje w sposób szczególny kultywowane są w Grudziądzu, mieście, w którym przed II wojną światową miało swoją siedzibę Centrum Wyszkolenia Kawalerii. W okresie międzywojennym wykształcono tu niemal pięć tysięcy oficerów Wojska Polskiego - stąd zaszczytny tytuł „stolicy polskiej kawalerii”, jakim przed 1939 rokiem określano Grudziądz. Organizowane od 1989 roku doroczne Zjazdy Kawalerzystów II RP stanowią godną kontynuację przedwojennych grudziądzkich tradycji. Każdy zjazd jest okazją do wzruszających spotkań kawalerzystów, bohaterów walk o polską niepodległość, przybywających do Grudziądza nierzadko z bardzo odległych rejonów świata. Ich życiorysy to dla młodszych pokoleń piękny wzór miłości i przywiązania do Ojczyzny, patriotyzmu wyniesionego z najlepszych szkół przedwojennej Rzeczypospolitej i wypróbowanego na bitewnych polach II wojny światowej. Zjazd Kawalerzystów to także ważne wydarzenie w kulturalnym kalendarzu Grudziądza. Przyczynia się ono do budowania tożsamości miasta, do utrwalania pamięci o jego najlepszych tradycjach. W uznaniu doniosłości tego przedsięwzięcia i w dowód wielkiego szacunku dla męstwa polskich kawalerzystów, zdecydowałem o objęciu XX Zjazdu honorowym patronatem.

Współczesne jednostki wojskowe polskiej armii chętnie sięgają do symboliki kawalerii. Także i dzisiaj trudno byłoby wyobrazić sobie defiladę Wojska Polskiego bez udziału kawalerzystów. W przywiązaniu do tradycji jazdy tkwi jednak nie tylko historyczny sentyment i podziw dla sprawności żołnierskiej, lecz przede wszystkim szacunek dla bohaterstwa polskich kawalerzystów, dla ich wojskowego etosu i gotowości do poświęceń. Jestem przekonany, że tak jak w poprzednich latach, tegoroczny, jubileuszowy XX Zjazd Kawalerzystów stanie się żywą i podniosłą lekcją historii dla mieszkańców Grudziądza i przybyłych gości. Wszystkim uczestnikom Zjazdu życzę wielu wzruszeń i radości płynącej ze spotkania.

Kamil

Alfred Lord Tennyson

Szarża Lekkiej Brygady

* * *

Galopem, galopem.
Galopem...
Nieś się!
Hej po dolinie śmierci
Jedzie ich sześćset.
„o szarży!" - rozkaz brzmiał-
„Lekka Brygado, w cwał!"
Oto w dolinę śmierci
Zjeżdża ich sześćset.
„Brygado Lekka, w cwał!"
Czy który zbladł lub drżał?
Że wodza błąd tu był
Wiedzieli jeźdźce.
Nie im - komendy prym,
Badać, co? jak? - nie im,
Ich rzecz - iść w bitew dym.
W czarną dolinę śmierci
Wjechało sześćset.
Na prawo - ogień dział
Na lewo - ogień dział,
Naprzeciw - ogień dział
Grzmi, pluje, zmieść chce!
Poprzez granatów grad,
Mężnie, przy bracie brat,
W rozwarty śmierci pysk,
W gardło piekielnych krat
Pędzi tych sześćset!
Ognistych szabel huf
Zalśnił, wzniósł się, i znów
Runął na armię luf,
Rąbiąc baterie, aż
Świat zamarł w geście.
Pędzą przez dym i żar,
Łamią front wrażych chmar;
Kozak i Ruski, w łeb
Rażony szablą, marł,
Padał w ucieczce.
Wraca Brygada - lecz
Już ich nie sześćset!
Naprawo - ogień dział,
Na lewo ogień dział,
Za nimi - ogień dział
Grzmi, wali, zgnieść chce;
Przez ten granatów grad
Niejeden jeździec padł.
Żołnierz, w chwata chwat!
Widzieli śmierci pysk,
Z gardła piekielnych krat
Wracają! - może stu?
A było sześćset...
Uderzcie w mosiądz surm!
Ta szarża - to był szturm!
Świat zamarł w geście.
Grzmij chwałę wielkich spraw!
Lekką Brygadę sław!
Rycerzy sześćset!